Satani ka ta Eyobo ro Ojona kpa To'di
1 Ondro tu kosate 'di vo'buyakuru ro ri ikyine kpa to'di OPI kandra oko, Satani ikyi kpate ànya lako. 2 OPI eji Satani te ekye: “Nya'do eŋwaroya?” Satani zatadri OPI rote ekye: “Ma'do abavoya nosi ago nasi, 'bädri cini yasi.” 3 OPI ejitate ekye: “Inye'do mindre ruindu'ba maro Eyobo gi'da ya? 'Diaza alona i'do ŋgye ago 'diri 'bädri ya oso nda ronye, nda ka ma mätu ago ye taundiro kote. Mi'ba maca mi o'bane nda gotane teinye ta aza ako, caoko Eyobo äti a'do 'diriro iro gi'du.”
4 Satani zatadri OPI rote ekye: “Lidri unina ndi ŋgase cini nda ka'dobe sina ozone ndäri oriza lidriidriro. 5 Oko aba ondro ka'do miye lomvo ndaro gwo koziro, nda o'dana mi ndi mi miro yasi!”
6 Ta'dota OPI atate Satani ri ekye: “Kadoyi, nda ṛo orivoya mbara miro zele, oko aba toto mifu nda ko.”
7 'Dooko Satani oyite ni OPI kandra si, ago 'ba laza koziro te Eyobo lomvo, eto ṛoni paya ndaro ya sagwo le driku'du'du ndaro ya. 8 Eyobo ru kagyiripe te laza ndaro okozana ago oyi rite torofo ya. 9 Toko ndaro atate ndäri ekye: “Mi dri gindi 'du ta'diri'ba ro ya? Mi'da Lu ago midra.”
10 Oko Eyobo zatadri anyaro te ekye: “Nya ta ata oso toko se amamaro kabe ta ata ronye. Ondro Lu kozo ŋga kado aza te ämäri oko mä̀ru gwo, ka'do inye ondro nda kozote rriti ämäri oko màgana gwozo ya?” Rueza cini ono lakosi Eyobo ata ta aza kote koziro Lu lomvo.
11 Bereazii nätu Eyobo ro eriyi rueza se cini ko'debe nda dri ana tana te, ànya ni Elipaza, ni 'bakici Temana ro yasi, Biledada, ni wari Sua ro yasi, ago Zofara, ni wari Naama ro yasi. Ànya rayitate troalo oyine tusu oyene nda be ago nda i'dwene. 12 Ondro ànya kondreyi Eyobo te lozo si oko, ànya niyi nda kote, ndi ànya 'beyi liyi te ndi kuku be; ago ànya towayi boŋgo ànyaro te ago tuyi durufu te ànya drisi. 13 'Dooko ànya riyite nda be lau gyini dri kituna njidrieri ago ŋgäkyina njidrieri, teinye 'diaza alo ri ta aza ata ako ndäri, tana ànya ndreyite rueza ndaro te orivoya parandra.
الشيطان يجرب أيّوب ثانية
1 وجاءَ الملائِكةُ يوما للمُثولِ أمامَ الرّبِّ، وجاءَ الشَّيطانُ بَينَهُم. 2 فقالَ الرّبُّ لِلشَّيطانِ: «مِنْ أينَ جِئتَ؟» فأجابَ الشَّيطانُ: «مِنَ التَّجَوُّلِ في الأرضِ والسَّيرِ فيها». 3 فقالَ لَه الرّبُّ: «هلِ ا‏ستَرْعى ا‏نتِباهَكَ عبدي أيُّوبُ؟ فهوَ لا مَثيلَ لَه في الأرضِ لأنَّهُ رَجلٌ نَزيهٌ مُستَقيمٌ يَخافُ اللهَ ويَحيدُ عَنِ الشَّرِّ، وإلى الآنَ هوَ مُتَمَسِّكٌ بِنَزاهَتِهِ، معَ أنَّكَ حَرَّضتَني علَيهِ مِنْ دُونِ سبَبٍ». 4 فأجابَ الشَّيطانُ: «نَجا بِـجِلدِه! كُلُّ ما يَملِكُهُ الإنسانُ يَبذُلُهُ عَنْ نفْسِهِ. 5 ولكِنْ مُدَّ يدَكَ ومُسَّ عظْمَهُ ولَحمَهُ، فترَى كيفَ يُجَدِّفُ علَيكَ في وجهِكَ».
6 فقالَ الرّبُّ للشَّيطانِ: «ها هوَ الآنَ في قبضَةِ يَدِكَ، ولكِنِ ا‏حفَظْ حياتَهُ».
7 وخرَجَ الشَّيطانُ مِنْ أمامِ وجهِ الرّبِّ وضرَبَ أيُّوبَ بِالجرَبِ مِنْ باطِنِ قدَمِهِ إلى قِمَّةِ رأسِهِ. 8 فأخذَ أيُّوبُ شَقفَةً مِنَ الخَزَفِ ليَحُكَّ جسَدَه بِها وهوَ جالِسٌ على الرَّمادِ.
9 فقالَت لَه ا‏مرأتُهُ: «أتَبقى إلى الآنَ مُتَمَسِّكا بِنَزاهَتِكَ؟ جَدِّفْ على اللهِ ومُتْ!»
10 فقالَ لها أيُّوبُ: «كلامُكِ هذا كلامُ ا‏مرأةٍ جاهِلَةٍ. أنَقبَلُ الخَيرَ مِنَ اللهِ، وأمَّا الشَّرَّ فلا نقبَلُهُ؟» ومعَ هذا كَلِّهِ لم يَخطَأْ أيُّوبُ بكَلِمَةٍ مِنْ شَفَتَيهِ.
11 وسَمِعَ ثَلاثَةُ أصدِقاءٍ لأيُّوبَ بِكُلِّ ما حَلَّ بهِ مِنَ المصائِبِ، فأقبلَ كُلُّ واحدٍ مِنْ مَكانِهِ: أليفازُ التِّيمانيُّ‌ وبلدَدُ الشُّوحيُّ‌ وصوفَرُ النَّعماتيُّ‌، وا‏تَّفَقوا أنْ يذهَبوا إلى أيُّوبَ لِـيَرثوا لِحالِه ويُعَزُّوهُ. 12 فلمَّا رفَعوا أعينَهُم مِنْ بَعيدٍ لم يعرِفوهُ، تعالَت أصواتُهُم بالبُكاءِ وشَقَّ كُلٌّ مِنهُم ثيابَه وذَرَّوا تُرابا فوقَ رُؤوسِهِم نحوَ السَّماءِ. 13 ثُمَّ قَعَدوا معَهُ على الأرضِ سبعةَ أيّامٍ بِلَياليها مِنْ غيرِ أنْ يُكلِّمَهُ أحدٌ بِكلِمَةٍ، لأنَّهُم رأوا كم كانَت كآبَتُهُ شديدةً.