aza 7
1 ŋwu ṯaŋwu, limɽi linyi, kaka eḏi nyi gwu ṯikitaḏa kḏu, er zuɽi rɔgwɽɔ reri kwɔmne-na tatap kwuruŋwa kweḏi yaŋna na kweḏi rigɽim tɔk, na er orɔ lirlinelu ter minmin, liṯinya Allah.
ŋiɽaŋal ŋeṯurreḏa, na ṯifirlazala kilya gi keḏi tiiṯaz
2 kiṯicernyji rugwori ralu; kwende kwere kwumenyji əkici tay pir, kwende kwere kwumenyji kiyacalu, kwende kwere kwumenyi yaḏa kwɔmne array yi. 3 ŋandizenyji ŋu ŋiti ŋeca ŋazi ŋi loma mac. kaka andicaŋazi gwu kerreny, ŋaŋa linani ki rugwor-na reri eḏay duŋw, na eḏi miiḏi duŋw tɔk. 4 nyi kwetiŋazi kete ki ṯugwor-na beten; nyi kweṯellini ki rɔgwɽɔ rinyi beten ŋiɽaŋal ŋi ŋalu; nyi kwumureni ṯikandiza ṯi lu ṯalu; eṯinyi urenina ṯinyiŋla ṯi-na dedep ki ṯurfa-na ṯeri tatap.
5 na menyila keni makḏunya, na yaŋna yeri ere kaṯu wəŋ ḏuṯ, nenyinḏa ṯurfa ray tɔk; eṯi ŋurreḏa nani par ŋgi la, na rugwor-na reri na gwu ŋiḏeny nani. 6 lakin Allah, weṯi zi kandizelu kla leḏi ṯofi ki rugwor-na, nuŋw kandazi nyuŋwuzi lu kilya gi keḏi tiiṯaz. 7 ner ere orɔ ŋeḏi kilya kuŋun ṯuɽuk mac, lakin ṯikandiza ṯi lu tɔk ṯimɔ kandazi ŋunduŋwu lu daŋgal-na, andicaŋw gwu nyuŋwuzi ŋeḏi zurum kwalu eḏeze nyuŋwu, ŋeḏi ṯijiɽmina ṯalu na ṯamɽa ṯalu ṯeni nyi, mindaŋ nenyi nyeŋlena nyelnyel. 8 ma ŋazi gwu keni runyini juwab gi kwinyi, ṯugwor tinyi titi ṯikeṯinyi kwurɔp mac, (lakin ṯimenyi kaṯu rac kerreny), kaka ilŋiicanyji eḏaruŋw, juwab ŋgwa kwumɔ ŋazi runyini, lakin na ṯuronyina nani kwɔkwɔk domony. 9 nyi kwamina beṯen kirem, ŋiti ŋiri mac kaka ronyinaŋa gwu, lakin kaka ma gwu ronyine mindaŋ eḏurla rugwori lu; na a lijiɽmini kaka naŋnaŋazi gwu Allah, ṯaŋwu na ere ṯuzi kwere mac nyuŋwuzi li. 10 na ṯijiɽmina ṯir kaka eṯi gwu Allah naŋni, eṯuŋw afa ṯurla rugwori lu ṯeṯizi mulḏa ki ŋigileḏa-na, na eṯuŋw ere kaṯu rugwori kwurɔp mac; lakin eṯi ṯijiɽmina ṯeḏi ṯurmun domony afa ŋiɽany. 11 na izarṯi ṯaŋrina nana ṯimɔ ṯijiɽmina kḏu erri daŋgal-na, kaka eṯi gwu Allah naŋni, na zurum eḏi zuɽi rɔgwɽɔ ralu minmin, na ṯəpriza ŋarriny, na ŋiḏeny, na zurum eḏeze nyuŋwu, na ṯifirlazala tɔk, na jiiza kweḏi kwor kwiki, ki ŋiɽaŋal-na tatap kirem, a limɔ ruwezi rɔgwɽɔ lu ralu liti leḏi kaṯiya mac ki ŋiɽaŋal-na ŋu. 12 ŋimɔ ŋazi luca ner ere orɔ ŋeḏi ŋgwa kwumezerri ŋiki mac, ya ŋeḏi ŋgwa ŋimɔ zi əkizi pir tɔk mac, lakin eḏi ma ṯamɽa ṯalu nani nyi gwu ruwenizi ŋaŋwuzi lu ki yey-na yeḏi Allah. 13 ner ṯa orɔ ŋu ŋimenyji kandizelu.
nyiŋa linyeŋlena nyelnyel ṯinyiŋla ṯi-na ṯeḏi tiiṯaz, kaka ma gwu ṯugwor ṯuŋwun eni ṯimɔ biɽelu pet ŋiɽaŋal ŋi ŋalu tatap. 14 na menyi ilŋiidini ŋunduŋwu ṯellina tere tinyi daŋgal-na, nenyi ṯurony ere miḏa mac; lakin kaka ṯa ŋiɽaŋal tatap ŋimerŋazi andaci eni rerem, ṯaŋwu ṯellina ṯeri ki yey-na yeḏi tiiṯaz ṯimɔ ruwenelu tiri rerem tɔk. 15 na eṯi ṯugwor ṯuŋwun yaḏa ŋaŋwuzi muŋw gwu kikiḏayini ma inyici ŋunduŋwu nana tatap, na ma enji kiloɽu-na ŋideny ŋi, na ṯunḏuḏa ṯi tɔk. 16 nyi ŋgwu kwunyeŋlena kaka ma ŋazi gwu kete ki ṯugwor-na beṯen.
1 All these promises are made to us, my dear friends. So then, let us purify ourselves from everything that makes body or soul unclean, and let us be completely holy by living in awe of God.
Paul's Joy
2 Make room for us in your hearts. We have wronged no one; we have ruined no one, nor tried to take advantage of anyone. 3 I do not say this to condemn you; for, as I have said before, you are so dear to us that we are always together, whether we live or die. 4 I am so sure of you; I take such pride in you! In all our troubles I am still full of courage; I am running over with joy.
5 Even after we arrived in Macedonia, we did not have any rest. There were troubles everywhere, quarrels with others, fears in our hearts. 6 But God, who encourages the downhearted, encouraged us with the coming of Titus. 7 It was not only his coming that cheered us, but also his report of how you encouraged him. He told us how much you want to see me, how sorry you are, how ready you are to defend me; and so I am even happier now.
8 For even if that letter of mine made you sad, I am not sorry I wrote it. I could have been sorry when I saw that it made you sad for a while. 9 But now I am happy—not because I made you sad, but because your sadness made you change your ways. That sadness was used by God, and so we caused you no harm. 10 For the sadness that is used by God brings a change of heart that leads to salvation—and there is no regret in that! But sadness that is merely human causes death. 11 See what God did with this sadness of yours: how earnest it has made you, how eager to prove your innocence! Such indignation, such alarm, such feelings, such devotion, such readiness to punish wrongdoing! You have shown yourselves to be without fault in the whole matter.
12 So, even though I wrote that letter, it was not because of the one who did wrong or the one who was wronged. Instead, I wrote it to make plain to you, in God's sight, how deep your devotion to us really is. 13 That is why we were encouraged.
Not only were we encouraged; how happy Titus made us with his happiness over the way in which all of you helped to cheer him up! 14 I did boast of you to him, and you have not disappointed me. We have always spoken the truth to you, and in the same way the boast we made to Titus has proved true. 15 And so his love for you grows stronger, as he remembers how all of you were ready to obey his instructions, how you welcomed him with fear and trembling. 16 How happy I am that I can depend on you completely!