VIII. FASEL IDDUWITTILIN.
1 Ademirī diyya messīn kabire dārkummun tel logo waktigā, Yesū talamīdī taṅgūg tāḱa, īgatiḱḱon: 2 Ai hayyirdaṅafīr ādemirīn, dōro nahār tuskog ailog āginanī, kabire tel log dāmwnes siballā. 3 Āg-on tekkā kaba kiṅin mugōḱikaie dawil faria fa-dīginam; minā wēkūī wīriddotōn taṅafīšan. 4 Talamīdī tarigū wīda īgatissan: Siddotōn kabakā fa-elū falēlā, tekkā ken kōsaḱḱinaṅgā? 5 Issiǵon: kaba minkellī ul lo dārī? Īksan koloda. 6 Īgatiḱḱon tīgōǵana yā, kaba kolodiṅgārkā dumma šūkron, birtiǵa, talamīdīg tiḱḱon, ādemirīn awellā uskirana yā; terī uskissan. 7 Aṅissi tūṅi wēkūī dāron; šukra īgatiḱḱon iṅg uskirana yā. 8 Kaba, kōsōšan, ǵammikāḱḱisan birtāttā šibir koloda middon. 9 Ademīrī durē-kemsa messan kabokūā, tekkā muyōǵon. 10 Tar nogo sigirrā talamīdī taūgū dani kiron Dalmanūtan barrilā.
11 Farisīgū šādō kir bańid wēk udissan, semān aǵaib wēkā issiksan takkā. 12 Tar sēw-udra unnē tannā īgon: Minā in ǵissi tallim aǵaippā issigī? Allēa īgatiḱḱir agaib fa-tirtakkummun in gissi log.
13 Tekkā mugōǵa wīda noga sigirrā addōson barr uivittilā. 14 Agoraǵakossan kabakā enninaṅgā ted dani; kaba dārkummun wēteren gērī. 15 Īgatiḱḱon: Nallon wāhīṅan farisīn hamīrratōni, Herūdisin ha-mīrratōni. 16 Ter ǵilla īgatiššan wēr wēkā: Helbēt ǵillin kaba ū log dārnuna yā. 17 Yesū iṅg irbir, īgatiḱḱon ullim simarkurū kaba ul log dāminin nogo? ur elgōn irbirekumminō: unnē elgōn ullā dāmī? elgōn ai unni kogorā? 18 Māṅ ul log dārin, elgōn nam-munnū? ukki ul log dārin, elgōn ukkimunnū? ur ǵilliminnō? 19 Ayīn kaba diǵǵā birtisīnlā durō diǵgin dōro, birtādin šibir miṅkellig middo ǵammi-kissū? Īgatissan dimerūwo yā. 20 Wīda ayīn kaba kolotta birtisīnlā durē kemson dōro, birtādin šibir miṅkellig middo ǵammikissū? Īgatissan koloda yā. 21 Īgatiḱḱon: sikkir ur fehemumunnū? 22 Betsēdal kiron. Duṅgi wēkā arrōsa takkā feddisan taffōse yā. 23 Duṅgigā eddiltōn dumma, takkā irkiš šādō eǵǵūon, tuffudron māńi taṅgūlā, eddi tāṅgūg dōro tannā okkir, issigon: tar urti wēkā nānā yon. 24 Tar dōro gūriōsa, īgon: Ai ādern wēkūgā nār šittar nagittā, tańinnanī. 25 Wīdagōn eddi taṅgā mańi taṅgūlā okkiron, wīda-gōn īgatiron: ān-nāna yā, weyōson, kāmilkā maskā naleḱḱon. 26 Nōgil īdirōsa īgatiron: irkin tūl ǵū-tamme yon ādemirī log irkil bańatamme yon.
27 Yesū-gōn talamīdī-gōn šādō noksan Kīsarīya Filibusin irkilā. Dawilā talamīdī taṅgūgā issiǵa, īgatiḱḱon: Innaia yā aigā ademirī īginā? 28 Wīd-kissan: Ikkā? īginan Yūhannī elmehemedānilina yā, wēkūī īginan Elīyalina yā; wēkūī enebikū-ltōn wēra yā. 29 Īgatiḱḱon: innaia yā aigā uk kōn īgrokom? Betrus wīdkir īgon: ir Missīhilin. 30 Tar īgatiḱḱon: wē log tan dōro baṅatamman.
31 Tar baṅittā āg-bedayon: Ademin tōd firgin diyyikā sabrinaṅgā, dawisī-gōn, kahīnīn urkū-gōn, šonnōrkū-gōn notōni mōndaṅinaṅgā, dīōsinaṅgā, wīda kuttinaṅgā nahār toskon badilā. 32 In baṅittā tar kawir bańon. Betrus takkā mōl tannā dummadonǵbeda-yon bāl taṅgā tallāginī wīdkirōsinaṅgā. 33 Lākēn ta-rī wīdon gūṅon talamīdī taṅgūgā, gisma Betruškā īga-tiron: Abāg annā kire, wo šaitān, āgilliminam nōrin ǵellikā, ādemirīn ǵellikā āgillinam. 34 Ademirī-gōn talamīdī-gōṅ-gā ōgaḱḱon: idfirgī abāg annā kīnarigā, lesmin ai taṅgā haggiregā, salib taṅgā tan dōro ennegā, abāg annā kirēgā. 35 Wēl on āṅi taṅgā wāhīṅinaṅgā firgikanī, tar takkā daffirōsarin; wēl on āṅi taṅga daffikanī ai-gōn inǵil-kōn-in siballā, tar takkā wāhi-ṅōsarin. 36 Miṅg awī ādemī, duna kāmilkā kesbi-kanī, wīda ai taṅgā birsakiron. 37 Walla ādem miṅgā wīdkirō ai tannin dōro. 38 In ǵinsi eṅǵīni nābēgattin wēl on aigā istehkanī wallā bańid aṅgā istehkanī, ādemin tōttōni takkāfa-istehin, tarin kissīn-lā malaikāṅǵī gudsī dani tagwa tannā.
يسوع يطعم أربعة آلاف رجل
(متى 15‏:32‏-39)
1 وتَجمّعَ في تِلكَ الأيّامِ جُمهورٌ كبيرٌ، وما كانَ مَعَهُم شيءٌ يأكلونَهُ. فَدَعا يَسوعُ تلاميذَهُ وقالَ لهُم: 2 «أُشفِقُ على هذا الجَمعِ فَهُم مِنْ ثلاثةِ أيّامٍ مَعي، ولا طعامَ لهُم. 3 وإنْ صرَفْتُهم إلى بُيوتِهِم صائِمينَ، خارَت قِواهُم في الطّريقِ، ومِنهُم مَنْ جاءَ مِنْ مكانٍ بَعيدٍ».
4 فأجابَهُ تلاميذُهُ: «كيفَ لأحَدٍ أنْ يُشبعَ هؤُلاءِ النّاسَ خُبزًا هُنا في البرّيّةِ؟» 5 فسألَهُم: «كم رَغيفًا عِندَكُم؟» قالوا: «سَبعَةٌ». 6 فأمَرَ يَسوعُ الجَمعَ أنْ يَقعُدوا على الأرضِ، وأخَذَ الأرغِفَةَ السَبعَةَ وشكَرَ وكسَرَها وأعطى تلاميذَهُ لِيُوَزّعوها على الجَمعِ، فوَزّعُوها علَيهِم. 7 وكانَ معَ التلاميذِ بعضُ سَمكاتٍ صِغارٍ، فبارَكَها يَسوعُ وطَلبَ مِنْ تلاميذِهِ أنْ يُوَزّعوها أيضًا. 8 فأكَلَ النّاسُ حتى شَبِعوا، ثُمّ رفَعوا مِمّا فضَلَ مِنَ الكِسَرِ سَبعَ سِلالٍ. 9 وكانوا نحوَ أربَعةِ آلافٍ. فَصرَفَهُم يَسوعُ 10 وركِبَ القارِبَ معَ تلاميذِهِ وجاءَ إلى نواحي دَلمانُوثَةَ.
الفريسيون يطلبون آية
(متى 16‏:1‏-4)
11 وأقبَلَ إليهِ بَعضُ الفَرّيسيّينَ وأخذوا يُجادِلونَهُ طالِبينَ مِنهُ آيةً مِنَ السّماءِ ليُجرّبوهُ، 12 فتَنَهّدَ مِنْ أعماقِ قَلبِه وقالَ: «ما لِهذا الجِيلِ يَطلُبُ آيةً؟ الحقّ أقولُ لكُم: لن يُعطى هذا الجِيلُ آيةً!»
13 وتَركَهُم ورَجَعَ في القارِبِ إلى الشّاطئِ المُقابِلِ.
خمير الفريسيين وخمير هيرودس
(متى 16‏:5‏-12)
14 ونَسيَ التلاميذُ أن يتزَوّدوا خُبزًا، وما كانَ معَهُم في القارِبِ سِوى رغيفٍ واحدٍ. 15 وأَوصاهُم يَسوعُ قالَ: «إنتَبِهوا، إيّاكُم وخميرَ الفَرّيسيّينَ وخميرَ هيرُودُسَ!»
16 فتَساءَلوا: «هل لأنْ لا خُبزَ مَعنا؟» 17 فَعرفَ يَسوعُ وقالَ لهُم: «لماذا تُفكّرونَ أنّي قُلتُ هذا لأنْ لا خُبزَ معَكُم؟ أما أدْركتُم بَعدُ وفَهِمتُم؟ أعَمِيت قُلوبُكُم إلى هذا الحدّ؟ 18 أمْ لكُم عُيونٌ ولا تُبصِرونَ، وآذانٌ ولا تَسمَعونَ؟ ألا تَذكُرونَ 19 عِندَما كَسَرْتُ الأرغِفَةَ الخَمسَةَ لِلخَمسَةِ الآلافِ، كم قُفّةً مملوءةً مِنَ الكِسَرِ رَفَعتُم؟ قالوا: «اَثنَتَي عَشْرَةَ قُفّةً!» 20 قالَ: «وعِندَما كَسَرتُ الأرغِفَةَ السّبعَةَ لِلأربَعةِ الآلافِ، كم سلّةً مَملوءةً مِنَ الفَضَلاتِ رَفَعتُم؟ قالوا: «سبعَ سِلالٍ!» 21 فقالَ لهُم: «أما فَهِمْتُم بَعدُ؟»
شفاء أعمى في بيت صيدا
22 ووَصَلوا إلى بَيتَ صَيدا، فجاؤُوا إليهِ بِأعمى وتَوسّلوا إلَيهِ أنْ يَلمِسَهُ. 23 فأخَذَ بِيَدِ الأعمى وَقادَهُ إلى خارِجِ القَريةِ، وهُناكَ تَفَلَ في عَينَيهِ، ووَضَعَ يَدَيهِ علَيهِ وسألَهُ: «أتُبْصِرُ شيئًا؟»
24 فتَطلّعَ وقالَ: «أُبصِرُ النّاسَ وأراهُم يَمشُونَ كأنّهُم أشجارٌ». 25 فوَضَعَ يَسوعُ يدَيهِ مرّةً أُخرى على عَينَي الرّجُلِ، فأبصَرَ جيّدًا وعادَ صَحيحًا يرى كُلّ شيءٍ واضِحًا. 26 فأرسَلهُ إلى بيتِهِ وقالَ لَه: «لا تَدخُلِ القَريةَ».
بطرس يشهد بحقيقة يسوع
(متى 16‏:13‏-20، لوقا 9‏:18‏-21)
27 وسارَ يَسوعُ وتلاميذُهُ إلى قُرى قَيصريّةِ فيلبّسَ، وفي الطّريقِ سألَ تلاميذَهُ: «مَنْ أنا في رأيِ النّاسِ؟» 28 فأَجابوهُ: «يوحنّا المَعمَدانُ، وبَعضُهُم يَقولُ: إيليّا، وبَعضُهُم: أحدُ الأنبياءِ». 29 فسألَهُم: «ومَنْ أنا في رأيِكُم أنتُم؟» فأجابَ بُطرُسُ: «أنتَ المَسيحُ!» 30 فأمرَهُم أنْ لا يُخبِروا أحدًا.
يسوع ينبئ أول مرة بموته وقيامته
(متى 16‏:21‏-28، لوقا 9‏:22‏-27)
31 وبدأَ يُعلّمُهُم أنّ اَبنَ الإنسانِ يَجبُ أنْ يتألّمَ كثيرًا، وأنْ يَرفُضَهُ الشّيوخُ ورُؤَساءُ الكَهنَةِ ومُعَلّمو الشّريعَةِ، وأنْ يَموتَ قَتْلاً، وأنْ يَقومَ بَعدَ ثلاثَةِ أيّامٍ. 32 وكانَ يَقولُ هذا الكلامَ علانيَةً. فاَنفَردَ بِه بُطرُسُ وأخَذَ يُعاتِبُهُ. 33 فاَلتَفتَ ورأى تلاميذَهُ، فوَبّخَ بُطرُسَ بِقولِهِ: «اَبتَعِدْ عَنّي يا شَيطانُ، لأنّ أفكارَكَ هذِهِ أفكارُ البَشرِ، لا أفكارُ اللهِ».
34 ودَعا الجُموعَ وتلاميذَهُ وقالَ لهُم: «مَنْ أرادَ أنْ يَتبَعَني، فلْيُنكِرْ نَفسَهُ ويَحمِلْ صليبَهُ ويَتبَعْني. 35 لأنّ الذي يُريدُ أنْ يُخلّصَ حَياتَهُ يَخسَرُها، ولكن الذي يَخسَرُ حَياتَهُ في سَبيلي وسَبيلِ البِشارَةِ يُخَلّصُها. 36 فماذا يَنفَعُ الإنسانَ لو رَبِحَ العالَمَ كُلّهُ وخَسِرَ نَفسَهُ؟ 37 وبماذا يَفدي الإنسانُ نَفسَهُ؟ 38 لأنّ مَنْ يَستَحي بي وبِكَلامي في هذا الجِيلِ الخائِنِ الشّرّيرِ، يَستَحي بِه اَبنُ الإنسانِ متى جاءَ في مَجدِ أبيهِ معَ الملائِكَةِ الأطهارِ».